“Wauw Mark, dat was hevig” zei L.M, ”dat wordt kuiswerk”.
“Bij jou ook L. Het was weer geil”.
“Ja ik stond erg geil, jij maakt me zo altijd”.
“Het was weer zalig”.

Zo eindigde de zoveelste camsessie met L.M. Even voor corona hadden we het eerste contact, maar pas de laatste 12 maanden zijn we steeds vaker begonnen te chatten. Er was een klik. Het voelde goed, maar dat heb ik niet altijd zo ervaren.

Als 12-jarige ervaarde ik al dat ik af en toe wel eens een reactie tussen men benen voelde wanneer ik bij een bepaalde jongen was. Vreemd toch, want er was geen enkele vriend meer geïnteresseerd in meisjes dan ik. Negeren dacht ik.
Ik was 16 toen ik opnieuw wat voelde groeien als ik rond hing bij iemand van de klas. Er werd gefluisterd dat hij homo was. Neen, ik ben geen homo, of ik wil het toch zeker niet zijn. Ik wilde ook niet de indruk wekken. Dus negeren die gevoelens. Ik val op meisjes.

Hij veranderde van school en we zagen mekaar niet meer en de gevoelens ebden snel weg. De gevoelens wel, maar niet de verwarring in m’n hoofd. Dat gevoel dat was er: ben ik dan homo?

Ik groeide op in een strenge katholieke sfeer, waar seks enkel bestond als een middel om je voort te planten. Masturberen was een doodzonde, zo werd het letterlijk geïndoctrineerd op school. Homoseksualiteit, werd volkomen genegeerd.
Ik was 17 maar zag er wat ouder uit. Ik kocht zo mijn eerste gay-pornoblad. Verstopt in mijn jas profiteerde ik van de vrije middag om er alleen en ongestoord mee te gaan experimenteren. Hoe zou ik erop reageren? Daar kwam ik snel achter. De stijve pikken, de jongens die masturbeerden, mannen die pijpten, het maakte me erg geil en zo heb ik me die middag voor de eerste maal op jongens en mannen afgetrokken. De opwinding was enorm en ik kwam schokkend klaar. Maar dan de ontnuchtering: wat heb ik nu gedaan? Nee, dit mocht niet. Het schuldgevoel nadien was niet te beschrijven. Nee, dit ben ik niet, dit heb ik niet gedaan. Zo vlug mogelijk vergeten, en niet meer, nooit meer doen.

Dit was het begin van jaren van verlangen naar, masturberen en ontkennen dat het gebeurd was. En enkele jaren later de liefde met een vrouw ontdekt en ontgonnen. Ik voelde me bevrijd van dat wat niet kon en niet mocht.
Tot een drietal jaar later ik weer in die winkel stond en de meidenbladen geen aandacht trokken, maar wel de homoboekjes. Het was terug, maar ik wilde het niet.

En toen kwam het internet en ging ik op zoek naar een antwoord: waarom ben ik zo? Maar ‘zo’? Hoe ben ik eigenlijk? Ik kwam op het bi-forum. Daar heb ik veel gelezen en reacties geplaatst. Leuke interactie daar. En net voor het forum niet meer actief was, had ik al een groot deel van het antwoord. Ik ben niet gay, ik ben niet hetero, ik geil op mannenfun, en heteroseks: ik ben een bi-man.

Meerdere reacties ontving ik van: ‘schaam je echt niet’ en ‘er zijn er zovelen die in hetzelfde schuitje zitten’. Dat besef groeide stilaan; dat ik echt niet de enige ben, en dat ik me echt niet hoef te schamen als ik me bevredigd heb op mannenfun.

Ik legde contacten op sites als ‘bi-mannen’ en ‘bull’. Ik chatte met andere bi-mannen en ik ontdekte dat ook camseks een mogelijkheid is om te genieten van mannenfun.
Tijdens de vele chats werd ik aangemoedigd om eens ‘real’ te gaan. Een grote stap, die ik niet durfde te nemen, want in m’n jeugd waren 2 pogingen fout uitgedraaid. Ik werd voor aap gezet en uitgescholden als ‘homo’ en ‘jeanette’.

Net voor corona deed ik men eerste ‘real’ stapjes. De eerste ervaring was op een naaktstrand, waar ik benaderd werd door een homokoppel die me voorstelden om samen af te trekken in de duinen. Iets oudere en rustige mannen. Er volgden 10 minuten van twijfels, tot ik tegen mezelf zei, dit is wat je zoekt, wat je wilt, go for it!
Vijf minuten later afgeschermd in de duinen werd ik afgetrokken terwijl ik in elke hand een pik afrukte. Ik stond hevig en kwam heel snel klaar. Toch weer even dat gevoel: OMG wat heb ik gedaan?

Een tweede ervaring volgende enkele maanden later in de gaysauna het Herenhuis. Door een vriendelijke man, die me aansprak. Omdat ik ‘nieuw’ leek te zijn, leidde hij me rond in het huis met vele verdiepingen. Op de bovenste verdieping kwamen we aan bij de privécabines, waar hij me vroeg of ik zin had om met hem te rukken. We gingen de cabine in en begonnen mekaar af te trekken tot we beide elkaar onderspoten.

In corona heb ik geen ‘real’ contacten meer gehad, enkel chat en cam. En heb ik enkele vaste ‘cam-maatjes’ waarmee er gegeild en gerukt wordt. Met L.M. heb ik een goede klik en we hebben plannen elkaar eens te ontmoeten.

Zo heb ik m’n bi-zijn leren ontdekken, aanvaarden, maar nog niet ge-out.
Dat ligt in een te moeilijke sfeer. Sommigen vinden dat ongehoord en ongepast, maar ik ken het onbegrip rondom mij in mijn familie en bij mijn vrienden als het gaat over biseksualiteit.

Benieuwd naar jullie verhaal, sluit ik hier af.