Ik ben geboren in Rotterdam in een traditioneel gezin (vader werkt, moeder bestiert het huishouden en zorgt voor de kinderen) en een 1,5 jaar oudere broer. Op de foto’s uit de fotoboeken zag ’t er gezellig, liefdevol en onbezorgd uit. En zo voelt het ook als ik eraan terug denk. We verhuisden naar een dorp in de buurt, waar ik tot mijn 17e mijn jeugd heb doorgebracht. In die periode groeide ik op van lagere school-mannetje en puber naar jonge man. Het ontbrak ons aan weinig, kwam ik achter. Aandacht en liefde van moeder te over, een familie van mijn moederskant die hecht en klein was (2 broers en 1 zus en 8 neefjes en nichtjes). Sport, goeie rapportcijfers halen, genieten van het leven en carrière maken om ‘wat van je leven te maken’ als je volwassen bent. Mijn vader reisde veel en op een gegeven moment hingen er twee schilderijen van halfnaakte jonge meisjes in huis. ‘Meisjes uit de harem van een Maharadja’, zo vertelde mijn vader. Ik was 12 en had nog nooit zulke mooie wezens gezien.

Van een verlegen mannetje groeide ik op tot puber met al mijn twijfels en onzekerheden. Had op lagere school veel vriendjes en vriendinnetjes. Over seks werd thuis niet gepraat en ik ontdekte al snel m’n lijf en de opwinding die ik daarvan kon krijgen. Seksuele voorlichting bestond uit een boekje: ‘kijk hier maar eens in’ had mijn vader gezegd. Ik vond het allemaal erg spannend. Naakte vrouwen en mannen, de anatomie, standjes en alle technieken uitgeschreven en uitvergroot in foto’s: prachtig vond ik het allemaal en reuze interessant. ‘Zouden mijn ouders ook…’, ik bladerde snel verder.

Ik betrapte m’n buurjongetje een keer toen hij zichzelf aan het aftrekken was op een plaatje uit zijn schoolagenda, merkte dat ik het prettig vond als m’n broer op me kwam liggen als ik op bed een Suske en Wiske aan het lezen was, werd erg gepest tijdens de gymles toen ik wat te lang naar een stoere jongen keek uit de Havo met veel haar op zijn benen en had twee boezemvrienden van school.
Ik leerde goed en snel, had lol en was actief, maar wist me geen raad met de hormonen die door mijn jonge lijf stroomden. Jongens en meisjes vond ik aantrekkelijk. Ik voelde me daarin alleen en eenzaam. Praten daarover praten met anderen – anders dan grappen maken – durfde ik niet. Als jongen was ‘op meisjes vallen’ de standaard; je bent toch geen homo?
En dat gevoel was er ook. Kan me nog herinneren dat ik met een vriendje naakt ging zwemmen bij zijn ouders thuis, maar als hij wilde stoeien met me, werd het me al te warm … Ik was me erg bewust van de opwinding die dat veroorzaakte. En dat ik op vakantie nogal gegrepen was door de erg grote zichtbare piemel in de zwembroek van één van m’n boezemvrienden.

Jongens hadden mijn interesse en meisjes ook, maar omdat ik zelf een jongen was had ik veel makkelijker contact met mijn ‘soortgenoten’. Tijdens onze schoolexamenreis in Salou heb ik verkering gevraagd aan het mooiste meisje van de groep… en ze wilde ook met mij. Wat was ik blij! Ik vond het heerlijk met haar te dansen, te showen, samen te zijn, lol te maken, te zoenen en te friemelen. Toen ik ging studeren in Groningen ging ’t uit.

Mijn eerste echte seksuele ervaring was in mijn studententijd met Esther. Ik was 21. Zij was het mooiste meisje dat ik kende en beeldde me in dat ze mij als jonge man niet zag staan. Een stoere oudere student met leren jas en motor vond haar duidelijk erg leuk. Ik kende mijn grenzen, ondanks mijn keuze voor contactlenzen om aantrekkelijker te zijn zonder bril. Maar toen op een avond, terug van een Italiëreis dronken we samen Martini Prosecco op mijn studentenkamer. We waren dronken, begonnen elkaar te zoenen en eindigden in een heerlijke vrijpartij. Wat was dat ontzettend lekker en opwindend. De datum 14 juni 1988 staat in mijn geheugen gegrift. Ik heb met haar gedurende mijn studententijd en daarna een heerlijke relatie gehad van 7 jaar. Ze werd stewardess bij de KLM, gingen samenwonen en we hebben veel mooie avonturen samen beleefd. Ook met ‘ups-and-downs’ hoor. Tot ik na het leger in 1992 ging werken. Nieuwe fase, relatie ging uit en ik werd verliefd op een collega, die de moeder van mijn twee zonen zou worden. Beide werken aan onze carrière, genieten van samen, ons eerste huis kopen, rugzakvakanties naar verre oorden. Mijn aantrekking voor mannen verdween naar de achtergrond. Toch stak het af en toe de kop op en dat was prima. ‘Zo was ik’ had ik bedacht: Philip, een leuke en succesvolle man met een geheim randje.

Ik realiseer me nu dat ik tot m’n 35e gevangen zat in ‘je bent hetero’ of ‘je bent homo’; andere smaken kende ik niet. Er werd ook over niets anders gepraat: jongens gingen met meisjes en die jongens die op jongens vielen lagen altijd ergens buiten de boot in mijn ogen. En ik vond beíde leuk. In die tijd deed ik ook veel aan persoonlijke ontwikkeling en trainingen. Mijn focus ging van naar buiten, succesvol zijn, genieten, doen en leven, naar binnen, voelen, ervaren, stilte en ontdekken. Vaak in groepen met andere mannen en vrouwen die net als ik daarin blijkbaar iets te doen hadden. Ik ontdekte ook een andere kant van mannen. Andere mannen waren vooral mijn vrienden én concurrenten op werk, sporten, privé of in de kroeg. Van haantjesgedrag en je vooral niet kwetsbaar op durven stellen, ontdekte ik dat mannen ook gevoelig kunnen zijn, bang en onzeker, ontzettend verdriet kunnen hebben en in relatiepatronen verzeild raken, waar ze gek en machteloos van kunnen worden. Lichamelijk contact met andere mannen – omhelzen, troosten en er voor elkaar zijn – zonder seksuele bedoelingen was nieuw voor me en vond ik heel erg prettig. Ik kwam steeds meer thuis in mijn eigen lijf. Toen ik tijdens een blok over ‘de waarheid van je lichaam’ door 4 mannen tegelijkertijd werd gemasseerd en ik opgewonden werd, voelde dat fijn en prettig, maar ik wist niet hoe snel ik me moest omdraaien. De schaamte van vroeger joeg een koude rilling door m’n lijf.

Na 14 jaar was de relatie met de moeder van mijn kinderen voorbij. Ik voelde me heel verdrietig en bevrijd. Mijn emoties kon ik maar moeilijk uiten, ging steeds harder werken en we groeiden steeds verder uit elkaar. Tijdens de relatietherapie zag ik af en toe weer een glimp van de vrouw waarop ik verliefd was geworden. ‘Daar ben je’, dacht ik dan; ‘je bent er gewoon nog, maar waarom kan ik je dan niet bereiken’. Als we dan thuis onze ‘oefeningen’ deden, voelde ik de onmacht weer: niet weten welke woorden ik aan mijn emoties moet geven met een vrouw die dat wel kan, maar zich ook had afgesloten voor mij door haar eigen pijn en verdriet na alles wat er gebeurd was.

Twee jaar na de scheiding stond ik open voor een nieuwe liefde. Na twee korte relaties met vrouwen, kwam ik tot de conclusie dat vrouwen voor mij maar moeilijke wezens waren bij wie ik mezelf lastig kon openstellen, m’n gevoelens kon laten zien en eerlijk kon zijn. Ik zette het ‘balletje’ van de datingsite ook op mannen, ontmoette Thomas en ik werd verliefd. Mooie vent, getrouwd geweest, drie zonen en nu ‘overtuigd homo’. Zie je wel: je bent of homo of hetero. Onze eerste date in zomers Den Bosch eindigde in een parkeergarage, waar hij me begon te zoenen. Ik vond dat helemaal niks. Niet omdat ik niet van zoenen hou, integendeel, maar een half donkere, koele betonnen parkeergarage, stinkend naar urine en dan zoenen met een man… zo wilde ik de avond niet afsluiten. Dat zei ik ook tegen hem en we hebben er samen hard om gelachen toen we allebei apart naar huis reden,

In die zomer heb ik voor het eerst een man écht gezoend; een stijve piemel gevoeld en een mannenlijf aangeraakt overal waar ik maar wilde. Het overdonderde me, raakte me en ik was niet meer te houden. Met mijn 1.94 meter en 92 kg vond ik het heerlijk om mezelf gewoon te laten gaan – Thomas kon wel tegen een stootje. Eindelijk kon ik mijn kracht, lust en passie toelaten, zonder dat mijn stemmetje ‘pas je op?’, hé, pas je op!’ in mijn oor fluistert als ik met een vrouw het bed deelde. In september kwam via dezelfde datingsite Simone langs, we raakten aan de praat en tijdens de boswandeling die volgde sloeg de vonk nog een keer over. Negen maanden lang leefde ik in een wonderlijke en tegelijkertijd heerlijke periode. Ik had een relatie met een man en met een vrouw en ze wisten het van elkaar. Openheid en eerlijkheid vormden voor ons drieën de kern. Ik ontdekte dat ik deze mooie man en deze prachtige vrouw tot in mijn vezels lief had; de seks met Simone was in het begin wat stroef en moeizaam. De splitsing in mijn hoofd – homo of hetero – had veel invloed op mijn seksuele beleving in mijn lijf. Elke keer had ik dagen schakeltijd nodig om me weer te verbinden aan Simone – als ik Thomas had gezien – en andersom. Van mijn hoofd moest ik nog steeds kiezen, maar mijn lijf genoot van allebei. Ik heb in die negen maanden veel over mezelf ontdekt. Hoe ik mijn gevoelens en verlangens woorden kan geven en hoe belangrijk eerlijke en zuivere communicatie is in je relatie, zeker als je er twee hebt. Dat ik het ook even niet hoef te weten of ergens nu antwoord op moet geven. Dat leven in liefde en onzekerheid hoe het afloopt, niet erg is. En dat ik een man ben die houdt van vrouwen en mannen tegelijk. Als ik me verbonden voel met een ander mens, m’n hart open en we eerlijk en kwetsbaar naar elkaar kunnen zijn, ik ze allebei kan liefhebben en heerlijk met beiden kan en wil vrijen. Leven in liefde naar elkaar en met respect voor elkaar kan gewoon wél. Dat het niet altijd makkelijk is, heb ik ook ervaren.

Vlak na de meivakantie het jaar erna, waarin Thomas en ik met al onze zonen (5!) en mijn moeder twee weken in Zuid Frankrijk hebben doorgebracht, heb ik er een punt achter gezet. Zijn continue druk op mij om ‘als homo uit de kast te komen’, werd me te groot. Ik was anders dan Thomas en samen oud worden met hem kon ik niet. Simone was er ook nog. Een open relatie met Simone volgde, waarin ik op mijn eigen manier de mannenliefde heb ontdekt – rustig aan, stapje voor stapje. Eerst kennismaken, hapje eten, de klik voelen en dan fysiek verbinden met elkaar. Ik leerde mezelf steeds beter kennen in hoe ik wilde leven en wat ik wilde met mannen. Een liefdesrelatie met een vrouw en één of twee vaste minnaars met wie ik ook wil wielrennen, lachen op een terrasje of biertje drinken na de film. Die balans had ik snel gevonden en ik voelde me intens gelukkig: dit klopte en paste bij mij.

‘Pap: je ogen gaan glimmen als je over Demi praat’ en even later: ‘waarom ga je niet gewoon met haar mee naar Thailand?’. Het is eind 2016; mijn relatie met Simone is voorbij. De vriendschappen met mijn twee minnaars zijn er nog steeds. Sander heeft een relatie met Ilse en twee kinderen. Paul heeft al 20 jaar een relatie met zijn man. Ik zie ze eens in de 4 tot 6 weken. Een duidelijke structuur, zonder behoefte aan meer. Alhoewel met Paul er ook echte liefde bij kwam kijken. Zijn man vond dat erg lastig, maar wij waren duidelijk. Wat wij hadden was extra, naast onze liefdesrelatie met onze partners. Na mijn eerste date met Demi in de sauna, waarin we niet uitgepraat raakten, ben ik in de war. Ik had bedacht en was al een half jaar op zoek was naar een liefdesrelatie met een man. En nu kwam zomaar deze mooie vrouw langs! In Thailand gaf ik me over en liet ik de liefde weer toe: op een idyllisch tropisch eiland heb ik gevraagd of ze ‘verkering met me wilde’ en nu zijn we al bijna vier jaar samen. Mijn vriend en minnaar Paul is overleden aan kanker; het verliezen van de man waarmee ik vijf jaar samen ben opgetrokken en lief en leed heb gedeeld is zwaar. Demi was er voor me en is dat nog steeds. Gisteren samen zijn graf bezocht. En ik heb nu één nieuwe liefde. Erik, een biman van mijn leeftijd, met vrouw en twee volwassen dochters. Mijn twee minnaars spreek ik nog wel, maar we vrijen niet meer. En het is goed zo.

Ik heb het leven niet in de hand; ik kan me er alleen aan overgeven aan de stroom en elke keer zuiver zijn wat ik wil en wat voor mij belangrijk is en dit bespreken met mijn lief Demi. Luisteren en ontdekken wat klopt in onze liefde voor elkaar, voor haar en voor mij. Zo zeil ik door het leven met de zon aan de hemel, de wind door mijn haar, mijn lijf stromend van energie en geniet ik van de man die ik nu ben geworden. Philip, 53 jaar, blij en gelukkig.